Η Επικαιρότητα. «Προστάτες» και «Προστατευόμενοι»

Γράφει ο Χρήστος Τούμπουρος

«Θα προστατεύσουμε το Έθνος και την οικονομία μας και θα τη θωρακίσουμε από οιαδήποτε επιβολή και από οποιαδήποτε επίθεση». «Θα προστατεύσουμε το λαό από την καταιγίδα της φοροεπιδρομής και της διαρκούς φορομπηχτικής τακτικής». « Θα προστατεύσουμε τις λαϊκές τάξεις, τους φτωχούς και ανήμπορους, τα κατώτερα στρώματα, τις πετσοκομμένες συντάξεις…» Συνθήματα καθημερινής χρήσης από πολιτικούς άνδρες που συνθέτουν (τον) και κυριαρχούν στον πολιτικό λόγο, ορίζουν και προσδιορίζουν τα χαρακτηριστικά του. Έντονη συναισθηματική φόρτιση, ρητορεία, αυταπόδεικτες έννοιες με τέτοια ηθική διάσταση ( «έθνος», «λαός», «εθνική σωτηρία», «πατρίδα» κτλ.) που εμποδίζουν το λογικό έλεγχο και παγιδεύουν τον αληθινό συνειρμό. 

Προστασία! Κυρίαρχη λέξη. Φροντίδα για να απομακρυνθεί ένας κίνδυνος ή για να εξασφαλιστούν καλοί όροι ζωής. Επίσης ο όρος προστασία αφορά και την εκβιαστική τακτική του «προστάτη», που εκβιαστικά και απειλητικά ζητάει χρήματα από επιχειρηματίες, για να τους «προστατεύσει» από επιθέσεις συμμοριών. (Χαρτοπαικτικές λέσχες, οίκοι ανοχής κλπ.) Στο διεθνές δίκαιο προστασία σημαίνει, καθεστώς εξάρτησης ενός κράτους από κάποιο άλλο ισχυρότερο. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις «ο Θεός να βάλει το χέρι του και ο άγιος … ο προστάτης των αδύνατων…»).

Και ο καλόπιστος πολίτης, «ο προστατευόμενος» απορεί και εξίσταται και κοντεύει να πάθει «προστατίτιδα», όχι φυσικά φλεγμονή του προστάτη, ( του αδένα στο ανδρικό γεννητικό σύστημα, που μοιάζει στο σχήμα και στο μέγεθος με κάστανο και του οποίου το έκκριμα συμβάλλει στην κινητικότητα των σπερματοζωαρίων), αλλά της σκέψης, της άποψης και της πολιτικής κρίσης και κατά συνέπεια της πολιτικής συνείδησης και δραστηριοποίησης. Απορεί πώς και γιατί δεν «γεύεται» τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής, της προστασίας και της προστατευτικής θωράκισης της ποιότητας ζωής του… (Τι ωραία το είπε ο θυμόσοφος λαός. «Από τάξιμο ο γέροντας δεν έπαθε τίποτε. Από το κλάσιμο ξεφούσκωσε και ψόφ’σε»).

Και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζεται θεραπεία, χρειάζεται δηλαδή να ενεργοποιηθούν όλα τα μέσα που χρησιμοποιεί η ιατρική επιστήμη για να καταπολεμήσει μια ασθένεια… Μιλάμε για ίαση. Άρα, φάρμακο. Θεραπεία όχι παρηγορητική, αλλά άμεση και αποτελεσματική. Οικονομική ανάταση και κοινωνική Ανάσταση. (Η λέξη επανάσταση, νομίζω πως έχει εξοβελιστεί από το ελληνικό λεξιλόγιο). Φάρμακο για την οικονομία είναι άλλη υπόθεση. Μιλάμε πάντοτε με την κυριολεκτική χρήση της γλώσσας. Φάρμακο για γιατρειά. Φάρμακο προστατευτικής αγωγής κατά των επιδημιών (εμβόλια κλπ.), φάρμακο ίασης από ασθένειες. Και αντί για φάρμακο ήρθε το φαρμάκι. Φαρμάκι, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται η φαρμακευτική δαπάνη αλλοίωσε συνειδήσεις, προώθησε και καθιέρωσε μίζες και εκτόξευσε τα οικονομικά της μεγέθη σε δυσθεώρητα και φυσικά αδικαιολόγητα ύψη! 

Και πάντα ταύτα ισοποσούνται ή ερμηνεύονται και μεταφράζονται σε μίζες, ρεμούλες, φουσκωμένα πορτοφόλια και παραφουσκωμένες (με κοπριά) συνειδήσεις. Και αντί της προστασίας βρήκαμε «προστατευόμενους μάρτυρες!» Πώς, πού, πότε, πόθεν και γιατί; Θα τα δούμε. Θα εξετάσουμε, θα ανακρίνουμε, θα αιτήσουμε και θα απαιτήσουμε, θα «διαφωτίσουμε» και -προπάντων- θα ενημερώσουμε. Πάντως θα προστατεύσουμε! Θα ενεργοποιηθεί ο νόμος περί ευθύνης των υπουργών, όπως ορίζεται στο σύνταγμα, για να μην μπορεί να τον αλλάξει κανείς εύκολα. Αμελλητί (αμέσως, πάραυτα) μόλις αγγίξει η έρευνα υπουργό -πρώην ή και τωρινό- «τα μολύβια κάτω» και η δικογραφία στη Βουλή. Και άντε η Εξεταστική, και εφόσον εγκρίνει (όταν και εάν..) η Ολομέλεια άντε πάλι πίσω στη Δικαιοσύνη να γνωματεύσει για μια ακόμη φορά, για να ασκηθούν διώξεις και να πάμε σε δίκη! Λαβύρινθος! Ο τυχόν ένοχος χάνεται στη στροφή και στα σκοτάδια. 

Και ο Έλληνας «προστατευόμενος» ή όχι «σιουλουτιασμένος» καθολικά, χωρίς να το καταλάβει θα πέσει σε χάπια. Δεν γνωρίζει, αν αυτά τα χάπια είναι παραγωγής της εταιρείας Novartis, (υπερκοστολογημένα ή όχι δεν έχει σημασία) αλλά είμαι σίγουρος πως χαπακωμένος κι αν είναι ίσως θυμηθεί τον Σεφέρη. «Ευνουχισμένοι διανοούμενοι, μικροί ανίκανοι και τυφλοί κυβερνήτες». «Κύριε, όχι μ' αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά Σου»