Βροσίνα Ιωαννίνων. Απολαύστε τα video

Απολαύστε τα video

Η Βροσίνα (Τοπική Κοινότητα Βροσίνας - Δημοτική Ενότητα ΜΟΛΟΣΣΩΝ), ανήκει στον δήμο ΖΙΤΣΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα "Καλλικράτης".

Η επίσημη ονομασία είναι "η Βροσίνα". Έδρα του δήμου είναι η Ελεούσα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο "Καποδίστριας", μέχρι το 2010, η Βροσίνα ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Βροσίνας, του πρώην Δήμου ΜΟΛΟΣΣΩΝ του Νομού ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ.

Η Βροσίνα έχει υψόμετρο 117 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,6433404575 και γεωγραφικό μήκος 20,5143266885. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στη Βροσίνα θα βρείτε εδώ.

Το γεφύρι Της Βροσίνας

Το γεφύρι της Βροσίνας, βρίσκεται εντός του οικίσμου, δίπλα στην βρύση. To χωριό Βροσίνα συναντάται στην παλιά εθνική οδό Ιωαννίνων- Ηγουμενίτσας. Το γεφύρι είναι μονότοξο με δύο βοηθητικά τόξα. Η παράδοση αναφέρει ότι χτίστηκε με χρήματα της Μονής Μακρυαλέξη (Λάβδανη)

Οδηγίες Πρόσβασης: 

Βρίσκεται μέσα στο χωριό Βροσίνα.

Ημερομηνία Καταγραφής: 

Σάβ, 16/04/2011

Νομός: ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Κοινότητα: Βροσίνα

Ποταμός: ΖΑΛΟΓΓΙΤΙΚΟΣ

Συντεταγμένες: 

N 39° 38,750΄ E 020° 30,900΄

Υψόμετρο: 

271 μ.

Παρακείμενα Κτίσματα: 

Λιθόχτιστη βρύση

Το αρχικό όνομα του οικισμού ήταν Βρουσίνα. Με αυτή την ονομασία ορίστηκε ως έδρα της κοινότητας Βρουσίνας (ΦΕΚ 184Α - 19/08/1919). Το όνομα διορθώθηκε σε Βροσίνα στις 16/10/1940.

Μορφή: 

Μονότοξο με δύο Βοηθητικά Τόξα

Άνοιγμα Τόξου: 

9,25 μ. (κεντρικό τόξο) - 1,60 μ. (αριστερό τόξο)

Ύψος Τόξου: 

5,10 μ. (κεντρικό τόξο) - 2,30 μ. (αριστερό τόξο)

Μήκος Καταστρώματος: 

24,20 μ.

Πλάτος Καταστρώματος: 

1,90 μ.

Κατάσταση: 

Πολύ Καλή

Μονή Παναγία Ραϊδιώτισσα

Περπατώντας για δέκα λεπτά λίγο έξω από την Βροσίνα  και πάνω στ' απότομα βράχια της αριστερής μεριάς του Ζαλογγίτικου παραποτάμου του Καλαμά, σφηνωμένη στα ραϊδιά βρίσκεται η Παναγία η Ραϊδιώτισσα.

Αφιερωμένη στην κοίμηση της Θεοτόκου σ' ένα πραγματικά άγριο τοπίο όπου κατά τον ιστοριοδίφη Σπύρο Μουσελίμη «χρόνια απ' εκεί ψηλά με το σκυμμένο κεφάλι και χαμηλωμένα φρύδια κοιτάει κάτω το ποτάμι που τα' αγριεμένα νερά του διαβαίνουν θυμωμένα, γλύφοντας τα βράχια, βιάζονται «α και α» να ροβολήσουν και να αδελφωθούν με τον Καλαμά.

Τ' απεδαπεκεί ραϊδιά και τ' από πάνω βουνά κρύβουν τον παραπέρα κόσμο κι από το μεγάλο θόλο τ' ουρανού φαίνεται μι' απαλάμη και ένα τρίμμα ήλιου. Από τα πουλιά της μέρας δε δίνει φανό κανένα, εξόν από ένα ζευγάρι γεράκια που γυροφέρνουν τους γκρεμούς. Μονάχα ο αντίλαλος από τη φωνή κοριτσιών που σαλαγούν γίδια ή γυρίζουν από το λόγγο, ζαλικωμένες καψόξυλα φτάνει εδώ πάνου πληροφορώντας τους ξεκομμένους από τη ζωή χωμένους στην αποσκιά πως υπάρχει γύρω ανθρώπινη κοινωνία. Αν ήμουνα στα χρόνια τ' ασκητεμού εδώ θα ήθελα να περάσω τη ζωή μου».

Το μοναστήρι που χτίστηκε το 1628, ήταν σε μεγάλη ακμή επί της τουρκοκρατίας, με πολλά κελιά χτισμένα στο χείλος του απόκρημνου φαραγγιού. Είχε λείψανα Αγίων, τα οποία σήμερα φυλάσσονται στην κεντρική εκκλησία του χωριού, τον Αη Γιώργη, απ' τις παλιότερες εκκλησίες της Δημοτικής Ενότητας (1607).

Έχει χαρακτηριστεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 473/17-12-62 ΤΒ).

Μονή Αγίας Παρασκεύης Ντραζανίτισσας

Στη Βροσίνα, εκτός από την Παναγία τη Ραϊδιώτισσα, δυτικά του χωριού, στην κορυφή ενός μικρού γραφικού λόφου που περιβάλλεται από τις τρεις μεριές του από τον ποταμό Καλαμά βρίσκεται η πανέμορφη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής της, η οποία από μεν τον Σπύρο Χρηστίδη χαρακτηρίζεται ως ξωκλήσι από δε τον Σπύρο Μουσελίνη ως παλιό καθολικό της Μονής της Ντραζανίτισσας, μετοχίου της Παναγιάς της Ραϊδιώτισσας.

Πάντως όποια κι αν είναι η αλήθεια αξίζει να την επισκεφτείτε γιατί η διαδρομή (500 μ. περίπου από το χωριό) είναι φανταστική - ακολουθώντας την πορεία του Καλαμά και κάτω από  τα βαθίσκιωτα πλατάνια, αλλά και η θέση όπου βρίσκεται σου προκαλεί δέος.

Η Μονή της Αγίας Παρασκευής που χτίστηκε το 1597, λέγεται και Ντραζανίτισσα, από το γειτονικό κάμπο της Ντράζανης.

Ο Καλαμάς ποταμός

Ο Θύαμις ή Θύαμης ή Καλαμάς είναι ο μεγαλύτερος (σε μήκος) ποταμός της Ηπείρου και ο έβδομος μεγαλύτερος της Ελλάδας. Θύαμις είναι το αρχαίο όνομά του, ενώ Καλαμάς αποκαλούνταν στο παρελθόν ο μεγαλύτερος παραπόταμός του, αλλά με το πέρασμα του χρόνου οι δύο ονομασίες ταυτίστηκαν.

Υδρολογικά στοιχεία Το συνολικό μήκος του Θυάμιδος είναι 115 χιλιόμετρα. Η πηγές του βρίσκονται στο όρος Δούσκο, κοντά στα σύνορα του νομού Ιωαννίνων με την Αλβανία. Η λεκάνη απορροής του έχει έκταση 1.800 χμ², περιλαμβάνει πλήθος παραποτάμων και πηγών και σχεδόν ολόκληρη (99%) ανήκει σε ελληνικό έδαφος.

Με κατεύθυνση από βορρά προς νότο, διασχίζει το επίμηκες λοφώδες οροπέδιο που σχηματίζεται ανάμεσα στα όρη Κασιδιάρης (Δ) και Μιτσικέλι (Α). Η περιοχή αυτή καλείται Κοιλάδα του Άνω Καλαμά (ή απλά κάμπος από τους ντόπιους) και είναι γνωστή ως το σημείο απόκρουσης της ιταλικής εισβολής το 1940 από τις ελληνικές δυνάμεις υπό τον Χ. Κατσιμήτρο, διοικητή της 8ης Μεραρχίας. Στα νότια του Κασιδιάρη, ο ποταμός στρέφεται προς τη Θεσπρωτία, την οποία διαρρέει με κατεύθυνση ανατολικά προς δυτικά. Εκβάλλει στο Ιόνιο Πέλαγος βορείως της Ηγουμενίτσας σχηματίζοντας δέλτα.

Συνολικά ο Θύαμις διαρρέει τα εδάφη δέκα δήμων από τις πηγές έως τις εκβολές του: Άνω Πωγωνίου, Άνω Καλαμά, Καλπακίου, Ευρυμενών, Ζίτσας, Μολοσσών, Παραμυθιάς, Παραποτάμου, Φιλιατών και Σαγιάδας.

Περιβαλλοντικά προβλήματα Ο Θύαμις αποτελεί τις τελευταίες δεκαετίες παράδειγμα υποβάθμισης του φυσικού περιβάλλοντος εξ αιτίας της αλόγιστης ανθρώπινης δραστηριότητας (γεωργοκτηνοτροφική δραστηριότητα, αστικά και βιομηχανικά λύματα, έλλειψη διαχειριστικού σχεδίου και συντονισμού των αρμόδιων φορέων). Η μεγαλύτερη εστία ρύπανσης είναι η «τάφρος Λαψίστας» που οδηγεί τα λύματα της πόλης και της βιομηχανικής ζώνης των Ιωαννίνων στον ποταμό - σε μέτρηση που έγινε το Σεπτέμβριο του 2008 από μη κυβερνητική οργάνωση, η ρύπανση στα ύδατα που μετέφερε η τάφρος ήταν τόσο υψηλή, που τα ειδικά μηχανήματα αδυνατούσαν να την μετρήσουν.

Αν και η οικολογική υποβάθμιση του Θυάμιδος αποτελεί σημαντικό ζήτημα^[ για την ελληνική πολιτεία, η γενική εκτίμηση των κατοίκων των παρακαλάμιων περιοχών είναι ότι η επίλυση του προβλήματος εδώ και δεκαετίες περιορίζεται σε ημίμετρα ή υποσχέσεις.

Άλλες πληροφορίες Στα αναγεννησιακά χρόνια, λόγω της τάσης αναβίωσης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, κάποιοι λόγιοι καλλιέργησαν την αντίληψη πως ο αγγλικός ποταμός Τάμεσης είχε ονομασθεί έτσι από Κέλτες εις ανάμνησιν του πανάρχαιου περάσματός τους από τη Θεσπρωτία και το Θύαμι. Μάλιστα «διόρθωσαν» το βρυθονικό όνομα του ποταμού, προσθέτοντας το γράμμα h (Temese>Themese>Thamesis) Τελικά η σύνδεση αποδείχθηκε λανθασμένη, όμως η διόρθωση παρέμεινε μέχρι σήμερα (Thames) αν και δεν προφέρεται.

Τμήμα των περιοχών που διασχίζει ο Θύαμις στο νομό Θεσπρωτίας κατοικείτο έως το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο από αλβανούς, οι οποίο ονόμαζαν τους εαυτούς τους Τσάμηδες και την περιοχή Τσαμουριά. Πιθανολογείται ότι το όνομα Τσάμης προέρχεται από παραφθορά του ονόματος του ποταμού (Θύαμις>Τσιάμης). Μέσω αυτών, ο ποταμός έδωσε το όνομά του σε έναν από τους διασημότερους ελληνικούς χορούς, τον τσάμικο.

Κατά τη διαδρομή του ο ποταμός σχηματίζει σε πολλά σημεία μικρούς καταρράκτες. Ο εντυπωσιακότερος από αυτούς έδωσε το όνομά του στο χωριό Καταρράκτης. Επίσης κοντά στο χωριό Λίθινο, ο Θύαμις περνά μέσα από έναν τεράστιο διαβρωμένο βράχο, ο οποίος έχει λάβει το σχήμα τοξωτής γέφυρας. Το φυσικό αυτό φαινόμενο ονομάζεται «Θεογέφυρο».

www.romiazirou.blogspot.gr