Πόση πολυ-πολιτισμικότητα αντέχεις; ...και μπράβο τους

Λίγα πράγματα μου φαίνονται πιο παράξενα από τα κηρύγματα υπέρ της πολυπολιτισμικότητας. Και λίγα πράγματα μου προκαλούν τόσο μεγάλη έκπληξη όσο η άνεση με την οποία κάποιοι συνάνθρωποί μας δηλώνουν πόσο εύκολο τους είναι να συμβιώνουν με ανθρώπους προερχόμενους από πολιτισμούς που στην καλύτερη περίπτωση μοιάζουν κάπως οπισθοδρομικοί ή παρωχημένοι και στη χειρότερη επικίνδυνοι για ό,τι υπάρχει γύρω τους.

Καταλαβαίνω πως ίσως να κουνάτε το κεφάλι σας επιτιμητικά με αυτά που γράφω, αλλά είμαι σίγουρος πως και για σας η συμβίωση είναι δύσκολη. Πως ακόμα κι εσείς πολλές φορές θα έχετε αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν να ζείτε πλάι πλάι με κάποιους ανθρώπους που ο πολιτισμός τους είναι τόσο διαφορετικός

 από το δικό σας. Και είμαι σίγουρος πως στο τέλος αυτού του «και μπράβο τους» θα το έχετε παραδεχτεί.

Πώς, ας πούμε, είναι δυνατόν να συμβιώσεις με ανθρώπους που ο πολιτισμός τους τους κάνει να περηφανεύονται για τα κουμπούρια τους και να θεωρούν κανονικότητα το χώσιμο κάτω από τη γη όσων τους ενοχλούν;

Πώς να συνυπάρξεις με ανθρώπους των οποίων ο πολιτισμός δεν έχει ακόμα φτάσει στην επινόηση του κάδου απορριμμάτων;

Ή με ανθρώπους που τους αρέσει να βλέπουν μαθητές να βηματίζουν σαν στρατιωτάκια.

Πώς να συνυπάρξεις με αυτό;

Ή με αυτό...

Ή με αυτά...

Κάτι μου λέει πως η συμβίωσή σας με τα παραπάνω (και με πολύ περισσότερα που δεν χρειάζεται να τα βάλω γιατί το πιάσατε το υπονοούμενο) δεν είναι καθόλου εύκολη και πως πια είστε έτοιμοι να παραδεχτείτε το πόσο δύσκολο είναι να αντέξετε την πολυπολιτισμικότητα.

Και μπράβο σας.

Μάνος Βουλαρινός

www.athensvoice.gr