Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

Δημοσκόπηση «βαϊμαροποίησης» της πολιτικής ζωής, επανάληψη σκηνικού εκλογών Μαϊου 2012;

11947421_10206162709820870_8998711898929170293_n.jpg
Σκηνικό "Βαϊμάρης" ή για να το προσαρμόσουμε στην ελληνική πραγματικότητα σκηνικό εκλογών Μαϊου 2012 δείχνει η πρώτη προεκλογική δημοσκόπηση της "Εφημερίδας των Συντακτών", όπου αυτό που επικρατεί είναι ρευστότητα, αβεβαιότητα και παγωμάρα εκ μέρους του εκλογικού σώματος, το οποίο συρόμενο σε τρίτη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε 7 μήνες, έχει να επιλέξει ανάμεσα σε πολιτικές προτάσεις που καμιά δεν έχει να του υποσχεθεί κάτι, όπου από καμιά δεν μπορεί να περιμένει κάτι.


-Είναι απολύτως λογική η δημοσκοπική κάμψη του ΣΥΡΙΖΑ, αποτέλεσμα όχι μόνο της δημιουργίας του κόμματος Λαφαζάνη, αλλά και της διάψευσης όλων των προσδοκιών εκ μέρους του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος παραδόξως διαθέτει ακόμη υψηλή δημοφιλία. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα προσπαθεί βίαια να αλλάξει εκλογική βάση και ακροατήριο και ίσως αυτό τελικά του κοστίσει την πρώτη θέση, γιατί ήταν που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα ετερόκλιτων τάσεων χωρίς βαθιές ρίζες στην κοινωνία, τώρα με την μνημονιακή στροφή και το "σοκ" της 6μηνης διαπραγμάτευσης νωπό, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα συσπειρώσει γύρω του ο "νέος ΣΥΡΙΖΑ". Μόνο η υπόσχεση της εξουσίας και της νομής του κράτους μπορεί να συγκινήσει, ενώ αναφορές για την μάχη του "νέου" έναντι του "παλαιού" και του ανένδοτου έναντι της φερόμενης διαπλοκής είναι ένα δοκιμασμένο έργο με περιορισμένα οφέλη.

-Από την πλευρά της η ΝΔ αυτό που καταφέρνει είναι να κρατήσει κοντά τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι επειδή ανεβαίνει εκείνη, αλλά επειδή πέφτει αυτός, τάση που θα κρίνει και την τύχη του εκλογικού αποτελέσματος. Αποστολή του Μεϊμαράκη είναι να κρατήσει τη ΝΔ όρθια, που μεταφράζεται σε μια συσπείρωση που θα της επιτρέψει να διεκδικήσει την εξουσία. Η ΝΔ έχει ένα αίτημα, να φύγει ο Τσίπρας και να επανέλθει η σταθερότητα, ωστόσο το "παλαιάς κοπής" προφίλ του αρχηγού της ναι μεν ενεργοποιεί τα ανακλαστικά του μέσου λαϊκού δεξιού ψηφοφόρου, αλλά δύσκολα μπορεί να προκαλέσει διεύρυνση σε πιο μετριοπαθή ακροατήρια. Στοίχημα για τη ΝΔ είναι να πετάξει τον Καμμένο εκτός Βουλής σε πρώτη φάση και από κει και πέρα να επαναπατρίσει μέρος των δεξιών ψηφοφόρων που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη ως κόντρα στον Σαμαρά και τον ΕΝΦΙΑ.

-Όσον αφορά το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι πολύ περίπλοκα. Αμφότεροι περιμένουν "μετανοημένους" ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ προερχόμενοι από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι στις εκλογές του Ιανουαρίου ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για να φύγουν οι Σαμαράς-Βενιζέλος. Παράλληλα, ποντάρουν στη "σοβαρότητα" και τη "φερεγγυότητά" τους, προβάλλοντας εαυτόν ως τον σοβαρό εταίρο είτε μιας κυβέρνησης Τσίπρα, είτε μιας κυβέρνησης ΝΔ. Το αβαντάζ είναι ότι αμφότεροι προσφέρουν μια προοπτική εξουσίας, μιας και η λογική λέει ότι θα συγκυβερνήσουν, από την άλλη όμως δεν μπορούν να δημιουργήσουν δυναμική προσέλκυσης νέων ψηφοφόρων. Μετά μάλιστα και το διαφαινόμενο "ναυάγιο" της σύμπραξης ΠΑΣΟΚ-Κινήματος, τα δύο αυτά κόμματα θα κοιτάξουν να "τσιμπήσουν" από εδώ και από κει, σε περιβάλλον όμως που αργά ή γρήγορα θα πολωθεί.

-Για το τέλος αφήνουμε το μπλοκ δυνάμεων Χ.Α., Λαϊκής Ενότητας, ΚΚΕ και Βασίλη Λεβέντη. Υπάρχει ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο Χ.Α, ΚΚΕ και Λαφαζάνης να είναι σε σειρά κατάταξης πάνω από ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης συνεργασίας. Ο Λαφαζάνης θα προσπαθήσει να κεφαλαιοποιήσει όσο δεν πάει το αντιμνημόνιο, η Χ.Α. θα είναι για ακόμη μια φορά η δυσάρεστη έκπληξη των εκλογών, ενώ το ΚΚΕ δεν έχει κανένα λόγο να μην κρατήσει τις δυνάμεις του, ποντάροντας το χαρτί της "συνέπειας". Όσον αφορά τον Βασίλη Λεβέντη; Δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση αν περάσει π.χ. το ΠΑΣΟΚ, ή μείνει και εκτός Βουλής. Μιας κι αυτές οι εκλογές θα είναι του "ό, τι να ναι", μπορεί οι ψηφοφόροι να τον στείλουν με καλό ποσοστό στη Βουλή ή μπορεί η ψήφος διαμαρτυρίας και απαξίωσης του πολιτικού συστήματος να διαχυθεί σε μικρότερους σχηματισμούς, όπως έγινε και τον Μαϊο του 2012, όπου το ποσοστό των κομμάτων εκτός Βουλής άγγιξε το 18%!

Καταληκτικά, δυστυχώς ο Τσίπρας με την ανόητη απόφασή του να πάει την χώρα σε εκλογές άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Το βράδυ των εκλογών πρέπει να κρατήσουμε βαθιά την ανάσα μας, περιμένοντας να δούμε σημεία και τέρατα. Ο Τσίπρας αντί να συγκροτήσει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας τώρα, θα εξαναγκαστεί (ο ίδιος άραγε;) να συγκροτήσει μετά απ' αυτές τις εκλογές "χάπενινγκ" εκ νέου μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, με τα πολιτικά κόμματα να έχουν πλέον κουτσουρεμένα ποσοστά. ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΔ-Ποτάμι-ΠΑΣΟΚ είχαν αθροιστικά 230 έδρες και χοντρικά το 78% του εκλογικού σώματος.

Μετά τις εκλογές, το άθροισμα των "μνημονιακών" δυνάμεων θα είναι πολύ μικρότερο και με τους ΑΝΕΛ εκτός βουλής, επομένως η όποια κυβέρνηση θα έχει μικρότερη κοινοβουλευτική δύναμη και μικρότερη εκλογική απήχηση, με τα δύσκολα να είναι μπροστά μας, όχι πίσω μας. Και βεβαίως, επειδή πήραμε που πήραμε τον κατήφορο, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το σενάριο εκ νέου προσφυγής στις κάλπες λόγω της παρατεταμένης ακυβερνησίας...

Δεν υπάρχουν σχόλια: