Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Μας ξεβρακώνουν και ενεργειακά.

thumb











Όλα είναι έτοιμα, λοιπόν. Οι προβλέψεις και οι επι­διώξεις του μνημονίου κι όσων σχεδίασαν αυτήν την πολιτική, σύντομα θα αρχίσουν να υλοποιούνται. Και η χώρα οδηγείται σε πλήρη ενεργειακή απογύμνωση, καθώς το σύνολο του κρίσιμου αυτού τομέα θα περάσει στα χέρια ιδιωτών που θα σχεδιάζουν, θα επενδύουν και θα λειτουργούν τις μονάδες ανάλογα με το δικό τους συμφέρον κι όχι με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας.
Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν κυ­βερνητικά στελέχη - με εμφανή στό­χο να δώσουν την εντύπωση (κυρίως στους ξένους) ότι το πρόγραμμα ιδι­ωτικοποιήσεων επιταχύνεται -, οι με­τοχές του Δημοσίου σε ενεργειακές επιχειρήσεις και ομίλους θα πωλη­θούν σύντομα και μάλιστα με συνο­πτικές διαδικασίες.
Αυτό σημαίνει πως το ελληνικό Δη­μόσιο δεν θα έχει δυνατότητα παρέμ­βασης στην αγορά ηλεκτρικής ενέρ­γειας, ακόμη κι εάν οι νέοι μέτοχοι αποφασίσουν ότι δεν τους συμφέρει να επενδύσουν σε νέες μονάδες ή σε δίκτυα, ώστε να καλύπτεται η ζή­τηση.
Επίσης, σημαίνει πως η αγορά φυ­σικού αερίου θα λειτουργεί με βάση το κέρδος των μετόχων, χωρίς να λαμ­βάνονται υπόψη οι εθνικές προτεραι­ότητες, αλλά και οι δυνατότητες για σημαντική ελληνική παρουσία στις μελλοντικές διασυνδέσεις με αγω­γούς και άλλες υποδομές.
Τέλος, οι ιδιωτικοποιήσεις με τη δι­αδικασία του fast track στον τομέα της διύλισης και της διακίνησης καυ­σίμων σημαίνει ότι το Δημόσιο δεν θα έχει πλέον τη δυνατότητα παρέμβα­σης στη διαδικασία τροφοδοσίας της εγχώριας αγοράς, στη διαμόρφωση των τιμών και στον ανταγωνισμό.

Ξεπούλημα
Όλα παραδίδονται στους ιδιώτες, με πρόσχημα την είσπραξη εσόδων που θα διευκολύνουν τη μείωση του χρέους. Ωστόσο, η πολιτική αυτή έχει χαραχθεί εδώ και σχεδόν δύο δεκαε­τίες, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προβλέπει την πλήρη αποχώρηση του Δημοσίου από τις ενεργειακές αγορές σε όλες τις χώρες, καθώς πρόκει­ται για έναν τομέα που παρέχει στους ιδιώτες τεράστια κέρδη και ανεξέλεγκτη δύναμη. Απλώς, στις σημερινές συνθήκες, η οικονομική κρίση διευκολύνει την ταχύτερη υλοποίηση αυ­τών των σχεδιασμών.
Η σαρωτική πολιτική των ιδιωτικο­ποιήσεων έχει βάλει στο στόχαστρο όλες τις υπό κρατικό έλεγχο επιχει­ρήσεις στον τομέα της ενέργειας και η εκποίησή τους θα γίνει - όσο κι αν αυτό τσαντίζει τον Γι­άννη Στουρνάρα και το επι­τελείο του - με όρους ξεπουλήματος.
Τα πράγματα είναι πο­λύ απλά. Συγκεκριμένα:

1. Για τη ΔΕΗ σχεδι­άζεται να πωληθεί σε ιδιώτες το 17% των μετοχών, κατεβάζοντας τη συμμετοχή του Δημο­σίου στο 34%. Μάλιστα, συζητείται το ενδεχόμενο να παραχωρηθεί στον ιδι­ώτη που θα εξαγοράσει τις προς πώληση μετοχές και η διοίκηση της επιχείρησης.
Ο ισχυρισμός πως με το 34% το ελληνικό Δημόσιο θα αποτελεί τον μεγαλύτερο μέτοχο, άρα θα έχει και τον έλεγχο της επιχείρησης, είναι σα­θρός, καθώς από την πρώτη μετοχο­ποίηση της ΔΕΗ (Δεκέμβριος 2001) οι τότε κυβερνώντες υποσχέθηκαν πως δεν θα παραχωρηθεί άλλο ποσο­στό. Από τότε έγι­ναν άλλες δύο μετο­χοποιήσεις, μέσω των οποίων δι­ατέθηκε σε επενδυτές συ­νολικά το 49% των μετο­χών της επιχείρησης.
Σήμερα, η κεφαλαιοποί­ηση της ΔΕΗ στο Χρηματι­στήριο αγγίζει τα 885 εκατ. ευρώ, κάτι που σημαίνει πως, εάν η πώληση γίνει με χρη­ματιστηριακούς όρους, τότε ο ιδιώτης που θα εξαγοράσει το ποσοστό από το ελληνικό Δημόσιο θα δώσει κάτι παραπάνω από 150 εκατ. ευρώ και θα αναλάβει να διοικήσει μία εταιρεία με ακίνητη περιουσία που ξεπερνά τα 12 δισ. ευρώ, ελέγχει το 70% της παραγωγής ηλεκτρισμού στη χώρα και είναι σχε­δόν μονοπώλιο στη διανομή.
Για λόγους σύγκρισης, η νέα μονά­δα στο Αλιβέρι που είναι έτοιμη να λειτουργήσει στοίχισε για την κατα­σκευή της περίπου 1,3 δισ. ευρώ, δη­λαδή είναι κατά περίπου 47% ακριβό­τερη από τη συνολική χρηματιστηρια­κή αξία της ΔΕΗ! Εάν αυτό δεν είναι ξεπούλημα, τότε πώς μπορεί να χαρα­κτηριστεί;
Σημειωτέον ότι τα χρήματα που θα εισπράξει το κράτος, έστω κι αν φτά­σουν ή ξεπεράσουν τα 200 εκατ. ευρώ, θα αντιστοιχούν σε μόλις 0,05% του συνολικού χρέους της χώρας. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ψίχουλα.

2. Για τη ΔΕΠΑ σχεδιάζεται η πώλησή της μαζί ή χωριστά από τον ΔΕΣΦΑ (διαχειριστής του συστήματος φυσικού αερίου). Η πρόσφατη αποτί­μηση στα 32 εκατ. ευρώ του δικαιώ­ματος (option) που κατέχει η ΔΕΗ για την εξαγορά του 30% της επιχείρη­σης αερίου, αφήνει μία αίσθηση για το ύψος των τελικών προσφορών από τις ξένες εταιρείες που συμμετέχουν στον σχετικό διαγωνισμό.
Ωστόσο, μελέτες ξένων οίκων απο­τιμούν τη συνολική αξία της ΔΕΠΑ σε επίπεδα πάνω από ένα δισ. ευρώ. Και πάλι, ωστόσο, δεν υπολογίζουν τις μελλοντικές υπεραξίες που θα προ­κύψουν από τις διασυνδέσεις που θα κατασκευαστούν (αγωγός Τουρ­κία - Ελλάδα - Ιταλία, αγωγός South Stream, ελληνο-βουλγαρικός αγωγός κ.λπ.). Οι νέες διασυνδέσεις θα δώ­σουν κέρδη, αλλά θα συμβάλουν επί­σης και στη σημαντική ενίσχυση της σημασίας του ελληνικού συστήματος για τη μεταφορά φυσικού αερίου από την Κασπία και τη ρωσική επικράτεια προς τη Δυτική Ευρώπη.
Ακόμη και 500 εκατ. ευρώ να ει­σπράξει το Δημόσιο από την ιδιωτικο­ποίηση της ΔΕΠΑ, δεν θα καταφέρει να αποπληρώσει ούτε το 0,15% του χρέους. Ωστόσο, για τους ιδιώτες θα ανοίξει μία ιδιαίτερα κερδοφόρα αγο­ρά, με πολύ μεγάλες προσβάσεις στο μελλοντικό «παιχνίδι» της μεταφοράς ενεργειακών πρώτων υλών.

3. Για τα Ελληνικά Πετρέλαια, το Δη­μόσιο σκοπεύει να διαθέσει το σύνολο του ποσοστού που διαθέτει (περίπου 35,48%). Με βάση τη χρη­ματιστηριακή αξία του ομίλου (σχε­δόν 2,15 δισ. ευρώ), τα έσοδα που μπορεί να προκύψουν, δεν ξεπερ­νούν τα 800 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχε­δόν το 0,23% του συνολικού χρέους της χώρας.
Βέβαια, στην περίπτωση των ΕΛ.ΠΕ. σημαντικό λόγο έχει ο μεγαλύτερος μέτοχος του ομίλου, ο όμιλος Λάτση (σχεδόν 41%), αλλά η πλήρης απο­χώρηση του Δημοσίου από τον τομέα της διύλισης αφήνει σοβαρό κενό τό­σο στη λειτουργία της αγοράς καυσί­μων όσο και στο θέμα των στρατηγι­κών αποθεμάτων της χώρας.
Μόνο από τα τρία «βαριά ονόματα» του εγχώριου ενεργειακού συστήμα­τος, που υποτίθεται πως αποτελούν και το βαρύ πυροβολικό του κυβερ­νητικού προγράμματος αποκρατικο­ποιήσεων, το ελληνικό Δημόσιο ανα­μένεται να εισπράξει περίπου 1,5 δισ. ευρώ, αλλά ως ποσοστό επί του χρέ­ους δεν φτάνει ούτε το 0,5%.
Οι «μνηστήρες» θέλουν να γίνουν τώρα όλες οι κινήσεις, ώστε να πετύ­χουν το χαμηλότερο δυνατό τίμημα. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν. Δυ­στυχώς, όσοι ισχυρίζονται πως πρέ­πει (γιατί άραγε, εφόσον επηρεάζουν ελάχιστα το χρέος;) να γίνουν αμέσως οι αποκρατικοποιήσεις των ενεργεια­κών επιχειρήσεων, συνειδητά ή ασυ­νείδητα στρώνουν τον δρόμο στα ιδι­ωτικά συμφέροντα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: